"Een maal per week" antwoordde hij. Ik vroeg hoeveel keer hij deze trein nam.Eenmaal per week nam hij nog de trein naar Oudenaarde, om te gaan kaarten of zo. Vroeger gingen ze samen, hij en zijn vrouw, meermaals per jaar op reis. Verre reizen waren het, vol van cultuur en avontuur.
"Ik kan haar toch moeilijk binnen steken he"
Ongevraagd kreeg ik zijn verhaal. Grijs in het nette pak, grijs haar onder een grijze pet.
Misschien maakte ik ongewild deel uit het wekelijkse ritueel, was dit zijn enige nog overblijvende link met de buitenwereld. Blij als hij was iemand die luistert te vinden.
"Twee vliegtuigen met een staartje, en een zonder. Dat zegt ze dan, als ze terug binnen komt. En dan lacht ze voldaan."
Oud worden ...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten